Frankrijk in

Terwijl ik op het balkon van het uitzicht sta te genieten, komt om kwart voor acht Vincent, die ik onterecht Stefan heb genoemd in mijn vorige verslag, met ontbijt binnen. Ik spreek nogmaals mijn bewondering uit voor het appartement en hun gastvrijheid. Na het ontbijt vergezeld hij mij naar de garage onder het pand, waar de fiets in een aparte ruimte was gestald. Ik tuig mijn fiets op en hij laat mij aan de kant van La Meuse uit. Vincent informeerde nog hoe het met mijn Frans gesteld was, ik dacht dat ik mij wel zou kunnen redden, als het moet met handen en voeten. (En een handige vertaal app natuurlijk) Het weer zag er goed uit en met in het achterhoofd de twee klimmetjes die vandaag zouden komen, ging ik op pad. Het fietsen langs La Meuse is prachtigs, steile rotswanden, beboste heuvels en schitterende landhuizen aan de overkant, om de paar kilometer een sluizen complex en niet druk. In Anhee boodschappen gedaan. Na Anhee gaat de route over de linkeroever verder, na een stuk door het bos komt de weg uit in Godinne, waarom komt dat mij bekent over. Als ik de camping en het voetbalveld zie, weet ik het weer, was een paar weken terug, met die hitte een ingelaste stopplaats. Bij Dinant, weer aan de rechterkant van La Meuse, moet ik de rivieroever verlaten en begint de eerste klim. Dat is even wennen, maar verloopt zonder problemen. Bij Hastiere kom ik weer even bij de rivier. Nu weet ik waarom wielrenners altijd een krant tussen hun huid en shirt deden, man wat vang je veel koude wind als je 10 minuten lang heuvel afgaat. Continu bij remmen want boven de 40 km pu hoeft van mij niet. Vlak hier na verlaten wij opnieuw de rivier met een forse klim, boven aangekomen zie ik staan ligne 156 Ravel, jawel we rijden weer over een oude spoordijk, die ons helemaal voert naar Mariembourg. Hier kom ik de eerste pelgrim tegen, een wandelende Belg, die begonnen is in Postel, jawel de Abdij en dit jaar loopt tot Rocroi. Volgend jaar maart wil hij dan vanaf Rocroi vertrekken tot waar hij maar kan komen. Einddoel is Santiago  de La Compostella. Bij mijn Hotel aangekomen lees ik dat bar en restaurant op dinsdag gesloten zijn, dat is het vandaag, geen nood hotelgasten moeten even bellen. Ik bellen, antwoord apparaat en na goed luisteren begrijp ik de bedoeling, ik spreek mijn naam duidelijk in en dat ik gearriveerd ben. Na een paar minuten telefoon, de hoteleigenaar, wat praat die man snel en na mijn interruptie gelukkig wat langzamer. Ik krijg zo een berichtje met code deur en kamernummer en hij ziet mij straks wel. Oké, bericht ontvangen, sleutel en kamer gevonden. Maar wat nu met de fiets, zo helemaal alleen op het plein. Berichtje in het Frans gestuurd en natuurlijk mocht mijn fiets in de lobby, konden wij hem dan  straks wel naar de garage brengen. Zie hier Vincent, ik kan mij redden. Later in de middag mijn fiets weggebracht. Avondeten genoten bij de wel bekende Italiaan. Voorgerecht was dacht ik voor 1 persoon, had ik ook nog extra gevraagd, Un person, toen het op tafel kwam dacht ik, dit kan niet en dat bleek te kloppen, was voor twee personen. Ik heb mij er doorheen gegeten. En had toen wat moeite met het hoofdgerecht.
Woensdag 21 september 2022, 
Vandaag op naar Reims, de eerste etappe die ik niet al samen met Hans heb gedaan. Als ik Rocroi uit fiets, zie ik dat de mensen de vlaggen al uit hebben hangen en dat na zo een kort bezoek. Het is een koude ochtend de damp hangt nog beneden tussen de bomen. Wat met de zon erboven een prachtig gezicht is. Al denken mijn handen daar anders over, bij de eerste redelijk afdaling verlangden zij naar handschoenen. De weg naar Reims is er een van op en neer, waarbij ik heel langzaam wen aan het schakelen met en tussen de diverse versnellingen en ondersteuning. Neemt niet weg dat ik in een van de verlaten dorpen, op normale snelheid rechts af ga en dan tegen een wel zeer steile weg aankijk. Het schakelen ging nog niet vlekkeloos en daar stond ik dan naast de fiets. De afdalingen zijn dan weer een genot, ik had mij voorgenomen boven de 25 niet meer mee te fietsen en boven de 40 te remmen. Ik heb dit bijgesteld, zowel naar beneden (22) als naar boven (45). Ik heb ook geleerd niet steeds naar de accumeter te kijken, daar wordt je alleen maar nerveus van. Ik ga vandaag een knal geel hesje kopen, vandaag naar de berm moeten uitwijken omdat er een automobilist in de bocht buitenom een vrachtwagen ging inhalen. Ben in de berm op de been gebleven, de automobilist verontschuldigde zich. Had mij niet gezien. Dus daar gaan we iets aan doen. Tevens ga ik befor en after sun kopen, ben gisteren vergeten de buf toen het warm werd te verplaatsen van nek naar boven op het hoofd. Nu heb ik twee verbrande vakjes op het voorhoofd en ook de neus is niet kleurloos gebleven. In Reims heb ik een hotel, op mijn vraag of mijn fiets ergens veilig kon worden neergezet, kreeg ik eerst een aanbod voor een grotere kamer, zonder extra kosten, zodat de fiets op de kamer kon worden gezet. Of ze zetten hem binnen in het hotel.  Ik ben wel gesteld op mijn fiets, maar om er mee naar bed te gaan, dat hoeft voor mij niet. Hij staat nu in een hele grote linnenkasten. Hier blijkt service nog hoog in het vaandel te staan. Nog even Reims in geweest om wat te eten en als afsluiting een guinness gedronken net naast het hotel.
Groet
Theo