De laatste loodjes

Maandag 10 oktober 2022,
Vandaag naar Montalto di Castro, waar ik op 500 meter van het strand een slaapplaats heb kunnen regelen. Het wordt een redelijk vlakke tocht van zo een 84 kilometer. Omdat ik pas om 16:00 uur mij mocht melden, rustig aan gedaan en ook nog even gezorgd voor de innerlijke mens. Als ik de stad verlaat begint het wat te druppelen, dat had ik nog niet meegemaakt in Italië, oké motregen, dan gewone regen en na 5 kilometer fietsen ga ik mijn volledige regenuitrusting aandoen. En dat is tot half vier zo gebleven. Dus u zult begrijpen dat ik blij was met de elektrische verwarming elementen in de gang en douche, daar heb ik in de avond bijna alles mee droog gekregen. In zo een regenbui sta ik plots voor de oprit naar een vierbaans weg, dat kan niet goed zijn. Gekeken naar alternatieven, drie keer iets anders geprobeerd, maar of de weg was er niet of afgesloten. Wel raar dat alle maps die ik gebruik gewoon zeggen, de weg op fietsen. Oké op hoop van zegen en toen begon het te stort regenen en al moest ik maar 2,3 kilometer op die weg zijn, ik vond het niet prettig. Gelukkig er goed van af gekomen. Mooi asfalt pad door het bos en wel een kilometer of 11. Dat zijn opschieten, na een half uurtje werd het een kiezeltjespad, toen een oranje zand pad, met blubberbaden. Ik reed een keer vast in zo een blubberbad, maar de plastic laarsjes, hielden mijn schoenen schoon. (Dacht ik) De rode blubber hield op en ging over in een groenpad. Heuvel op scherpe bocht naar rechts, heuvel af scherpe bocht naar links en ik sta tot mijn knieën in het water. Had zich hier verzameld om op mij te wachten. Was echt niet nodig geweest. Omdat terug gaan geen optie was, maar gewoon door het water naar de andere kant en het pad weer opgepakt. Ik vroeg me nog wel af, hoe waterdicht zo een Bosch motor is, maar tot nu toe geen klagen. Dat ik daarna nog om moest fietsen omdat ik niet over het terrein van een elektriciteitscentrale mocht was maar bijzaak. Om half vier werd het droog en heb ik wat droge kleren aangedaan. Rond vier uur was ik op plaats van bestemming, het zag er allemaal niet enerverend uit, maar het diner en de verwarmingselementen waren top.

Dinsdag 11 oktober 2022,
Vandaag mijn voorlaatste fietstocht en laatste lange 89 kilometer, morgen maar een kilometer of 60. Na het ontbijt  het dorp in voor de bevoorrading, is nog aan de zeekant ook. Daar was ik gisteren met al dat werk niet aan toegekomen. Leuk een boulevard met winkels, alleen allemaal dicht. De supermarkt zal toch wel…… , nee ook dicht. Is dus nu al een slaapdorp tot april volgend jaar. Het is mooi weer en ik ga met goede moed op weg en omstreeks 11 uur kom ik in een dorp waar nog wel mensen wonen en de supermarkt gewoon open is. Voor het overige, zo enerverend als het gisteren was werd het vandaag niet. Dan weer een stukje langs de kust, dan weer een stukje door het achterland. Leuk is om te zien dat na het strand hier gewoon het bouwland begint, niks geen duinen. Maar geploegde grond, tenminste dat hoop ik, want als het molshopen zijn, dan hebben ze hier echt een probleem. Heerlijk op een boulevard zitten lunchen, wind om je hoofd en zon in je gezicht. Ik heb een vakantiehuisje in Passoscuro, had begrepen met wasmachine, dat laatste klopte niet. Toch maar mijn spijkerbroek gewassen en hopen dat hij droog waait. 

Woensdag 12 oktober 2022.
De spijkerbroek waaide niet droog dus gisterenavond een uur de föhn in de hand gehad. Met de nacht er nog bij lijkt hij droog. In deze slaapplaats moet je eten zelf verzorgen en ook dat is gelukt. En terwijl ik nu zit te ontbijten, krijg ik een raar gevoel over mij. Of het komt omdat de reis bijna ten einde is, of omdat ik Rome en Loes weer ga zien, ik weet het niet. Het is nog maar 2,5 uur fietsen naar Vaticaanstad en daarna nog een half uur naar de plaats waar mijn fiets wordt opgehaald. Ik stap om een of negen op de fiets, goh het is al lekker warm. Net buiten het dorp het jasje uit. Het is een mooi route met veel groen en ik zie de vliegtuigen voor mijn neus af en aan vliegen. Daar ga ik morgen Loes ophalen. Vlak na het vliegveld sla ik links af, weg bij de kust vandaan richting Rome. We rijden door de uitlopers van de industrie sector, er ligt ontzettend veel vuil aan de kant van de weg, allerlei soort, straat- en tuinvuil, hele bankstellen, bouw- en sloopmateriaal. Het is om bang van te worden. Als je hoger komt zie je dat de wind nog veel meer verspreid heeft over de naast liggende bouwgronden. Minder stukje Italië dan maar. Zonder echte overgang en misschien heb ik het bord gemist, fiets ik in Rome. Kijk nou nog maar 8,7 kilometer en dan moet ik er zijn. Het fietst vlot weg en als het mij te onoverzichtelijk wordt, bij grote rotondes en onoverzichtelijke kruisingen, stap ik af, oriënteer mij en maak dan gebruik van de zebrapaden. Er is wel veel verkeer op de weg, maar ik hoor weinig getoeter om mij heen. Ėėn van de eigenschappen dacht ik van Italianen. Om even over elf uur kom ik langs de ingang van de Sixtijnse kapel, er staan al drommen mensen te wachten. Nog twee hoeken om en daar de laan naar de Sint Pieter en ik vond het onderweg druk. Hier loopt een file van mensen richting het plein voor de kerk. Oké afstappen en invoegen dan maar. Dat duurde maar 100 meter en toen moest ik uit de rij, fietsen mochten niet mee om gezegend te worden. Oké wil je dan een foto maken van mij en de fiets voor de poort,  begon hij niet aan. Ik moest ook nog doorlopen. Dat heb ik gedaan tot het hek en heb toen een foto van de fiets gemaakt. Oei daar kwam dat joggie al weer aan. Nog even gekeken naar een andere manier per fiets, maar daar stonden ze met grote geweren. Adres ingetypt van hotel waar ik mijn fiets zou achter laten en op pad. Onderweg nog even contact gehad met Loes en een kleinigheid gegeten. Ik was te vroeg bij het hotel, maar dat was geen probleem, u fiets wordt opgehaald door Care4luggage, word ik keurig naar een aparte opslag gebracht, hier zijn de labels voor fiets en fietstassen. Maar ik moet nog wat dingen uitzoeken, doet u maar rustig aan, hier is de sleutel en breng die maar terug als u klaar bent. Zo kan het dus ook. 
Of te wel het zit er op, ik ben op plaats van bestemming. In tijd van 26 dagen inclusief 2 rustdagen naar Rome gefietst. Ik voel mij er goed bij, heb zeggen en schrijven 1 lekke band gehad. Fiets is wel aan een wasbeurt toe. Wat moet ik er nog aan toevoegen. Dat de fietspaden in Nederland uitzonderlijk goed zij. Ook al mopperen we daar wel eens op. Dat ik genoten heb van de verschillen in de diverse landen, van de mensen in de verschillende landen, van het fietsen en van het onderweg zijn.
Ik bedank hierbij ook iedereen die met hun support mij gesteund hebben, maar vooral Loes die het goed vond dat ik toch weer op weg naar Rome ging.

Tot binnenkort 
Theo