Naar het zuiden

2 oktober 2022
Vanmorgen op weg naar Garlasco, 110 km maar redelijk vlak. Eerst naar supermarkt voor het dagelijkse rantsoen. Dan op weg, hallo hotel, de weg is een korte versie naar de route. Na een kwartiertje fietsen moet ik rechts af het weiland in, zou wel eens gemaaid mogen worden. Mhh is de spoorweg overgang afgesloten. Fiets op de standaard, Ik ga eerst zelf polshoogte nemen. Geen echte oversteekplek en na goed uitkijken bij het oversteken, ook niet echt een pad. Dan terug naar het dorp om de gewone route eerder op te pakken. Goed kom ik na een half uur weer, hallo hotel. Ik zoek de route op en begin hem te volgen, na een kwartiertje boven op een heuvel zie ik de bergen recht voor mij, terwijl ik ze achter mij verwacht had. Dan maar even de planner aan, volg normaal de route van de Via Francigena. Routeplanner zegt de stad weer in, wil eigenlijk weer langs het Hotel, maar dat doe ik niet. Mooi een uur onderweg en nog niets opgeschoten en met het boeken van een overnachting wil het ook al niet lukken. De weg gaat langs eindeloze velden met graan, waar ze aan het oogsten zijn en zal voor mij in de buurt van Garlasco eindigen. Vlak voor Garlasco kom ik langs een crossmotoren terrein, waar zo te zien en te horen, wedstrijden zijn. Dat zal wel de reden zijn dat geen accommodaties beschikbaar zijn. Ik ben uitgeweken naar Dorno, weer kilometer erbij. In totaal vandaag 133 km, is een beetje veel. Ik ga slapen bij Oasilandia, blijk een thema speelplaats voor kinderen die ook kamers verhuren, het ziet er allemaal prima uit. Na al het werk gedaan te hebben, even kijken of er wat te eten en te drinken is. Ik wordt steeds door dezelfde mevrouw geholpen, omdat zij de enige was die Engels sprak, dus alles kwam goed

3 oktober 2022,
Na het ontbijt richting Piacenza net geen 100 kilometer en maar een hoogte verschil van 49 meter. Het is mijn eerste werkdag in Italië op de fiets, oei dat is wat anders dan in het weekeind, dan is er namelijk geen vrachtverkeer. Ik zal blij zijn als ik de route weer oppik, want deze vermijd zo veel mogelijk dit soort wegen.  De route leidt langs de Po en in het Po dal. Wat zijn daar veel beestjes en waarschijnlijk omdat het heel mooi weer, willen ze allemaal boven het fietspad hangen. Mijn gele hesje zit af en toe helemaal vol met Italiaanse muggen en ander groen ongedierte. Krekels en sprinkhanen die de dorsmachines proberen te ontwijken door op het fietspad te gaan zitten, worden dan, of vermorzeld onder de banden of maken een heel raar geluid als zij tussen de spaken kwamen. Net kleine takjes, zo klonk het. Ik kan zie dat ook de wandelroute over deze dijk gaat en heb al medelijden met de wandelaars. Ik zelf constateerde dat ik 1 keer was gestoken. Maar als je er gevoelig voor bent. Fiets mocht in de garage van het Hotel, stond hij helemaal alleen. Ik wilde even kijken voor een stempel, ben hier niet zo fanatiek mee als Hans, maar als het zo uitkomt. De laatste was nog uit Zwitserland, maar dan van de Bernard pas. Vanmorgen in Pavia was ik al omgereden, naar de kathedraal, kom ik binnen staan de mensen in de rij, om te biechten. Mij netjes uit de rij terug getrokken, een kaars in de brand gestoken en zonder stempel het pand verlaten. Dus poging twee vandaag, de Basiliek van Piacenza, slippers aan en op weg, kom ik er achter dat het 2,5 kilometer lopen is. Dat wordt nog rennen om voor er zes uur te zijn. Ik was er om 17:50, maar geen andere mensen meer en met zachte hand werd ik de kerk weer uit begeleid. Jammer dan. Toen weer die afstand terug, dan zijn teenslippers toch niet het ideale schoeisel, of de voeten waren moe van het vele werk de afgelopen dagen.

4 oktober 2022 
Vandaag gaat de reis naar Fornovo di Taro, een afstand van 84 kilometer en maar 110 hoogtemeters. Dat deze hoogte meters een aantal malen gedaan moesten worden stond er niet zo bij verteld. Wat ik ook nog niet had, was een slaapplaats. Moest overdag maar even geregeld worden. Vandaag niet zo veel te vertellen over de route. Het landschap ging gestadig op en neer net als mijn benen. In de middag rijd ik langs een pelgrimsherberg, ik zie iemand lopen en ja zij kan mij aan een stempel helpen. Krijg ook nog een glas koud water. Laat in de middag kan ik nog een slaapplaats boeken, soort van B&B. Lag net buiten het dorp, maar wel 150 meter hoger. En dat aan het eind van de dag. Omdat ik zo laat boekte en er verder geen gasten waren, had ze niets in huis voor het avond eten.  Maar ze moest nog boodschappen doen, dus als ik iets gemakkelijkst wilde eten dan nam ze het mee. Salade met tonijn, broodje erbij en een paar biertjes. Was goed, ging ze regelen. Toen ze riep dat het eten er was, stond er een volle schaal met sla, zat er, denk ik, een heel blik tonijn in en had zij om het af te maken er ook maar eieren in gedaan. Ik heb die hele bak opgegeten, stond ze naast mij met een schaaltje met lasagne, kon alleen op groen voer kon je morgen niet verder. Oké.

Woensdag 5 oktober,
Gisteren avond een droevig bericht gehad, over ėėn van mijn biljart vrienden. Dat heeft mij toch wat slaap gekost. En ik zag op tegen die 1100 meter stijgen en dalen, dus heb mijn plan gewijzigd. Ik ga niet over maar onder de berg door. Met de trein dan maar, 4 mogelijkheden, om 8:12 uur, 8:42 uur, 12:42 of 14:42. Ik wilde wel vroeg, en was om 8:20 op het station. Alleen maar automaten. Kwam er een oudere vrouw en man aanlopen, dus ik denk laat hun even voorgaan, kan ik even afkijken. Maar dat pikte die mevrouw niet en toen ik geprobeerd had het uit te leggen in het italiaans, stapte ze over op Engels, waar wilt u naar toe en met fiets dus twee kaartjes en nadat ik betaald had, was ik klaar om met de trein te gaan. Ze waren nog zo vriendelijk het perron aan te wijzen en te melden dat het altijd of voor of achter was voor de fietsers. Heel vriendelijk bedankt. Hun trein vertrok eerder en ik heb nog even gezwaaid. Mijn trein kwam en ik zie vooraan een sticker met fietsen, ga er naar toe en wordt naar achteren verwezen op de fiets over perron naar achteren. Gauw de tassen van de fiets, hij moest een meter omhoog, fiets erin, tas 1 erin, willen ze de deuren dicht doen, dacht het niet, ik stop de tweede tas er tussen maar ik stond nog buiten, gingen die deuren gelukkig weer een beetje open en ik er ook in. Ja ze zijn van op tijd rijden hier in Italië. In Pontremoli, waar ik er uit moest, had ik de zaak voorbereid tassen midden op en de fiets dwars. Er kon niets misgaan en er ging dus niets mis en stond ik keurig met tassen en fiets op het perron. Omdat ik wel vond dat ik mijn kilometers moest maken ben ik gaan fietsen naar Pietrasanta. Ik had nog niets geboekt omdat ik niet of en hoe laat het met de trein zou worden. Waar ik niet helemaal op gerekend had, dat ik een lekke achter band kreeg en dat als niet oplet, er een bultje van 500 meter op je pad komt. Ik had dus niet goed opgelet. Voor de rest was het verbazend in de bergen plotseling de zee te zien. Ik ben een stukje om gereden om haar ook van vlakbij te zien. Hotelletje kunnen boeken aan de route. In de avond naar restaurant er bijna tegenover, een foto van laten zien van wat ik wilde eten, nee geen pasta en of pizza, maar worst, kaas en brood en de mama maakte het met streek gerechten.

Groet Theo